Chicago
dinsdag 7, woensdag 8 en donderdag 9 november 2000

Dinsdagmorgen. De dag van de verkiezingen. De Media is helemaal 'into it'. De mensen lijken zich er weinig van aan te trekken. Als Jasper om kwart over 8 het hotel verlaat is alles hetzelfde als de dag daarvoor, druk op straat, geen taxi's en dus weer de bus. Alleen is het weer vandaag wat beter. En een halte te laat uitgestapt dus een stukje verder lopen. Nog wel langs een aardige boekhandel gekomen en een Tower Record gesignaleerd (dicht om 8.30 uur).

Op de cursus wordt er wel wat over de verkiezingen gepraat, maar meer in de zin van 'blij dat het over is na vandaag'. (Zal dat even tegenvallen.....) Cursus is verder wel aardig. Veel rekenwerk ('fuzzy math') en planologische zaken. Niet heel spannend na een gedegen Nederlandse Wiskunde-opleiding. Het huiswerk al gedurende de les gemaakt, m'n oude Wiskunde A-leraar zou trots op me zijn. Lunch bestaat uit Mexicaans-achtige pannekoekjes met niet gekruid koud vlees. Redelijk te eten. Het toetje is Cheesecake en dus erg lekker. De middagsessie lijkt vrij snel afgelopen te zijn, maar uiteindelijk verzanden we in allerlei discussies die heel interessant geweest zouden zijn als je drie maanden lang niemand gesproken hebt. In dit geval houdt het in dat we tot half vijf uit moeten zitten. De koffie (13 verschillende smaken, decaf, vanille, hazelnoot en/of walnoot inbegrepen) maakt veel goed.

Reuzenrad op de Navy Pier
Uitzicht vanaf de Pier op een meeuw en Gary Indiana, de Loop, en op Lake Michigan

Om ongeveer kwart over vijf terug in het hotel. Michael is net iets eerder. Heeft niet zo'n succesvolle dag gehad. Chicago is op dinsdag geen toeristenparadijs. Geen rondvaart, dicht reuzenrad, dichte winkels op Navy-pier. Wel nog wat gewinkeld. De TV meldt dat er nog geen echte ontwikkelingen zijn bij de verkiezingen. De exit-polls suggereren een nek-aan-nek race. Wij kijken nog wat. Zien dat Bush een vroege voorsprong neemt en besluiten dan te gaan eten bij het (volgens de Lonely Bible) 'beste steakhouse van Chicago'.

Dat is pas een steak!
Morton's is ongeveer 10 minuten lopen. Geen probleem met moeie voeten dus. Als we aankomen wordt ons verteld dat we nog ongeveer een drie kwartier moeten wachten. We worden naar de bar gedirigeerd en bestellen daar een drankje. De eerste indicatie van de prijzen wordt duidelijk. Vijf dollar per flesje Sam Adams.... CNN staat geluidsloos aan op de lokale TV en eindelijk tonen de Amerikanen de suggestie geinteresseerd te zijn. Iedereen zit maar een beetje naar de TV te staren. Maar dat kan ook komen doordat het 'Pack Expo'-publiek elkaar verder weinig te vertellen heeft. Meevaller, na ongeveer 25 minuten komt er een maffioos-type die ons naar onze tafel begeleid. Het duurt even voordat er een ober is, maar die legt ons (na een paar drankjes geserveerd te hebben) uitgebreid uit wat we kunnen bestellen en geeft daar ook live voorbeelden bij. (De NY Strip Sirloin wordt ons getoond door een in plastic gehulde homp vlees te presenteren). Daarna krijgen we pas de kaart en daarmee ook de prijzen te zien. Ach, laten we er maar van genieten. Dat laatste lukt inderdaad want zowel de Filet nog iets van Mich als de Cajun Ribeye van Jasper zijn errug goed. Dit alles afgesloten met een lekker kopje echte cappuccino en de presentatie van stukjes taart (dit keer wel bereid) toch maar genegeerd.

Met volle maag strompelen we naar Blue Chicago. Een keer goed altijd goed? Helaas, de lokatie op nr. 736 blijkt een besloten feestje te hebben. Dus maar door naar de lokatie op nummer 536. Deze is wat kleiner en hangt vol met diverse Blue Chicago souvenirs. Wel live muziek, en inderdaad heeft de Lonely Planet gelijk: ook deze muziek is goed. Iets minder dan zondagavond en het is ook een heel stuk drukker. Toch de moeite waard en ruim een uur van de muziek en de Blues genoten. Na afloop lopen we nog even bij de buren langs, de officiele 'Blue Chicago Souvenir Shop' (Nee, helemaal niet commercieel) om daar wat echte Blue Chicago-CD's te kopen. Daarna nog even naar Michigan Bridge om wat avondfoto's van downtown te nemen. Bij gebrek aan WC's snel een taxi genomen naar het hotel. De verkiezingsstrijd is nog onbeslist en dus kunnen we rustig weer gaan slapen.

Blues in Blue Chicago



Chicago River by Night

Woensdag

Wakker worden, TV aan. Of was het nou andersom. Er schijnt een heleboel gebeurd te zijn, Florida is Gore geweest, Florida is Bush geweest en nu nog is Florida onbeslist. Ideaal voor de media, alsof het script erop geschreven is (zou het?). Jasper pakt z'n spullen en gaat rond 8-en op naar de laatste dag cursus. Michael blijft nog wat langer liggen.

De cursus besteed nog wat aandacht aan nog meer rekensommetjes en dus is het examen 's middags ook niet erg moeilijk. Jippie. Geslaagd. Lunch minder geslaagd: vette kip. Wel redelijk op tijd vrij en via de Tower Records, weer een boekwinkel (Finland) en de Wendy's een taxi genomen naar het hotel. De taxichaffeur beklaagt zich in onverstaanbaar Engels over de verkiezingssituatie (eindelijk krijgt het wat aandacht van het gewone volk....), rookt de taxi grijs en rijdt alsof hij z'n rijbewijs bij een Indiase rijschool heeft gehaald. Zoals afgesproken met Michael voor half vijf in de koffietent bij het hotel om het vertrek met een laatste Latte in te drinken.

Washington Park met ganzen
University of Chicago
Museum of Science and Industry

Michael is vandaag via de El naar het zuiden afgezakt en maakt een (te) lange wandeling door Washington park, langs de universiteit van Chicago naar het museum of science. Aldaar een bonte collectie aan populaire technologieën gezien (727's, Apollo's, Pizza Hutten en dat soort zaken). Via een vertraagde trein neemt ook Michael een taxi met rokende chaffeur (niet dezelfde). Zoals afgesproken met Jasper voor half vijf in de koffietent bij het hotel om het vertrek met een laatste Latte in te drinken.

De originele commandocapsule van de Apollo 8, een oude Boeing 727 van United Airlines, de Spirit of America (het snelste voertuig ooit op land) en de ooit snelste trein ter wereld

Koffers opgehaald bij het hotel. En met een niet-rokende taxi-chaffeur naar O'Hare gereden. File's vallen mee (voor Nederlandse begrippen) en we doen er ongeveer 45 minuten over. Het inchecken gaat opvallend snel, allen de incheck-dame vind Jasper wat te gehaast. De veiligheidsbeambte wil graag weten waar de laptoptas gekocht is en vindt het acceptabel dat CTP dat gedaan heeft. Uiteindelijk een plekje gezocht vlakbij de gate en daar wat gelezen, gedronken, gegeten, gewinkeld, gerestroomd en gelaptopped. Nu maar hopen dat de vlucht op tijd vertrekt.

Deze vlucht was redelijk op tijd weg. Michael kon redelijk ruim zitten op de nooduitgangstoel die Jasper wist te regelen. Dit was helaas "absoluut de enige" die beschikbaar was, dus moest Jasper op een "normale" krappe plaats zitten. Wat blijkt nu - de stoel naast Michael blijft leeg! Na toestemming van de stewardess verhuist Jasper dus toch maar en kan ook z'n benen strekken.

De vlucht verloopt voorspoedig. Jasper's koptelefoon werk niet, maar de film is waardeloos dus dat maakt niet uit. Jasper slaapt redelijk wat, en zelfs Michael dommelt af en toe een beetje weg. We komen redelijk op tijd aan, gaan door de douane en zoeken meteen daarna de dichtstbijzijnde Cappuccino op. Nou maar hopen dat de vlucht naar Amsterdam op tijd vertrekt.

Dat was dus niet het geval. Uiteindelijk ruim een uur vertraging door een missende boarding card van een passagier. Wel 'gebumped' naar business class, en uiteindelijk zelfs op de eerste rij omdat Mich ook niet op een normale rij van de business class paste. Toen we eindelijk in de lucht waren volop 'verwend' met kaviaar en champagne. Sabena Business Class: meer betalen voor dezelfde stoelen en luxe (en dus niet lekker) eten....

Uiteindelijk iets over vier aangekomen. Koffers waren er redelijk snel en bij de uitgang..... stond Eefje enthousiast met Nederlandse vlaggetjes te zwaaien! Welkom thuis.

(Reisverslag van Jasper met aanvullingen van Michael.)